Μπριζίτ Μπαρντό: 4 γάμοι, μια απόπειρα αυτοκτονίας και εμβληματικές ταινίες που άφησαν εποχή

«Είναι λυπηρό να γερνάς, αλλά ωραίο να ωριμάζεις» έχει πει η Γαλλίδα Μπριζίτ Μπαρντό, που γεννήθηκε σαν σήμερα - 28 Σεπτεμβρίου 1934 - και καταφέρνει στα 91 της χρόνια να διατηρεί ακόμα την φήμη της, γεγονός που έχει παραδεχθεί ότι την ενοχλεί, καθώς εδώ και πολλά χρόνια ζει απομονωμένη μαζί με τα ζώα της και ασχολείται μόνο με το ίδρυμά της το οποίο προασπίζεται τα δικαιώματά τους. «Δεν καταλαβαίνω γιατί ακόμα όλος ο κόσμος ασχολείται με εμένα. Σταμάτησα να δουλεύω στον κινηματογράφο πριν από χρόνια... θέλω να μείνω ήσυχη» έχει εξομολογηθεί η ηθοποιός που έμελλε να γίνει σύμβολο του σεξ και μια από τις πιο ποθητές γυναίκες σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Ένα αστέρι γεννιέται...

Η Μπεμπέ - όπως είναι το υποκοριστικό που προέκυψε από τα αρχικά του ονόματός της - γεννιέται στο Παρίσι στο νούμερο 5 της Πλατείας Βιολέ, στο 15ο διαμέρισμα της πόλης. Με πατέρα βιομήχανο, ιδιοκτήτη των εργοστασίων Μπαρντό, και μητέρα που ασχολούνταν με οικιακά, η νεαρή Μπριζίτ λαμβάνει αυστηρή μόρφωση στο πλευρό της αδερφής της, Μαρί-Ζαν και από πολύ μικρή, δείχνει μεγάλο ενθουσιασμό για τον κλασικό χορό, κάνοντας τα πρώτα της βήματα σε ηλικία 7 ετών, στα cours Bourgat και το 1949 μπαίνει στο Ωδείο του Παρισιού και παίρνει την πρώτη της τιμητική διάκριση.

Στον πατέρα της άρεσε να κινηματογραφεί και αυτός είναι και ο λόγος, που υπάρχουν πολλά φιλμ με την Μπαρντό σε παιδική ηλικία, ενώ η μητέρα της, Τοτί, αγαπούσε ιδιαίτερα τη μόδα και το χορό. Και κάπως έτσι η οικογένεια Μπαρντό αποτελούσε μέλος της υψηλής κοινωνίας, είχε επαφές με διευθυντές του Τύπου, του θεάτρου, του κινηματογράφου, αλλά και με ανθρώπους της μόδας.

Σε ηλικία 15 ετών, προσλαμβάνεται από τη διευθύντρια των περιοδικών ELLE και Le Jardin des Modes, Ελέν Λαζαρέφ, στενή φίλη της μητέρας της και γίνεται μασκότ του περιοδικού, στο οποίο κάνει το πρώτο της εξώφυλλο. 

Ο σκηνοθέτης Μαρκ Αλεγκρέ την εντοπίζει και της προτείνει ρόλο στην επόμενη ταινία του, «Les lauriers sont coupés». Η ταινία τελικά δε γυρίζεται ποτέ, αλλά μέσω αυτού η Μπριζίτ γνωρίζει έναν νέο σεναριογράφο που θα γίνει σκηνοθέτης, τον 22χρονο Ροζέ Βαντίμ και τον ερωτεύεται.

Τα πρώτα της βήματα στον κινηματογράφο... και ο γάμος στα 18

To 1952 ο σκηνοθέτης Ζαν Μπουαγιέ της προτείνει τον πρώτο της ρόλο στην ταινία «Le trou normand» και ακολουθεί δεύτερος ρόλος στην ταινία «Μανίνα, ο γυμνός θησαυρός». Σε ηλικία 18 ετών, ο πατέρας της δίνει την έγκριση - αν και αρχικά και αυτός και η μητέρα της δεν ενέκριναν τη σχέση αυτή - να παντρευτεί με τον Ροζέ Βαντίμ και ο γάμος γίνεται στο Παρίσι, στις 21 Δεκεμβρίου του 1952.

Το 1953 η Μπριζίτ Μπαρντό παίρνει το βάπτισμα του πυρός στο θεατρικό σανίδι, στο οποίο θα ανέβει για πρώτη και τελευταία φορά, στην παράσταση «L'Invitation au château» του Ζαν Ανούιγ. Ακολουθούν διάφοροι ρόλοι σε μικρές ταινίες και στο Φεστιβάλ των Καννών είναι αυτή που θα μαγνητίσει τα φωτογραφικά φλας και θα επισκιάσει τις μεγάλες σταρ που έχουν κατακλύσει την Κρουαζέτ.

«Και ο Θεός Έπλασε τη Γυναίκα»

Το 1956 σε ηλικία 22 ετών μπαίνει στο πάνθεον του παγκόσμιου κινηματογράφου και γίνεται διεθνές σύμβολο του σεξ με την ταινία του Ροζέ Βαντίμ «Και ο Θεός έπλασε τη γυναίκα».   

«Ήθελα διαμέσου της Μπριζίτ, να αναπαραστήσω το κλίμα της εποχής. Η Ζυλιέτ είναι ένα κορίτσι των καιρών της, που αποτινάσσει κάθε συναίσθημα ενοχής, κάθε ταμπού που της επιβάλλει η κοινωνία και της οποίας η σεξουαλικότητα είναι παντελώς απελευθερωμένη. Στην προπολεμική λογοτεχνία και τα φιλμ, θα την είχαν χαρακτηρίσει πόρνη. Στην εν λόγω ταινία, είναι μια πολύ νέα γυναίκα, γενναιόδωρη, καμιά φορά ανισόρροπη, και τελικά ασυγκράτητη, που δεν έχει καμιά άλλη δικαιολογία παρά τη γενναιοδωρία της» θα πει ο Ροζέ Βαντίμ που θα χωρίσει από την Μπριζίτ Μπαρντό το 1957, ενώ η ταινία θα της έχει χαρίσει τεράστια επιτυχία. Λίγο αργότερα η ηθοποιός θα εμφανισθεί στο πλευρό του Ζαν Λουί Τρεντινιάν... Όπως είχε πει η ίδια, «ο Ζαν Λουί με ήθελε ατόφια, γυμνή, φυσική, απλή, πρωτόγονη. Μου μάθαινε την κλασική μουσική, η οποία είχε αντικαταστήσει στο πικάπ του καμαρινιού μου το τσα-τσα! Μου μάθαινε τον έρωτα τον έντονο, τον ολοκληρωτικό! Την εξάρτηση μιας γυναίκας από τον άντρα που αγαπάει…».

Ο μύθος, η γέννηση του γιου της και η απόπειρα αυτοκτονίας

Και κάπου εκεί αρχίζει να δημιουργείται ο μύθος που θα την ακολουθεί σε όλη της την ζωή. Οι άνδρες όλου του πλανήτη την ποθούν και οι γυναίκες την ζηλεύουν θανάσιμα και προσπαθούν να αντιγράψουν τα πάντα... Τα ανοιχτόχρωμα ξανθά μαλλιά, την διάσημη κόμμωση «choucroute» (ξινολάχανο), το μακιγιάζ -μάτια τονισμένα με μαύρο αϊλάινερ, κόκκινα χείλη ή ροζ , ρούχα σέξυ και εφαρμοστά, ταγέρ, φούστες, φαρδιές ζώνες, μπαλαρίνες, τζιν, Τ-shirt, ή ακόμη και το διάσημο μπικίνι που έκανε μόδα. Διάσημες προσωπικότητες όπως η Σιμόν Ντε Μπωβουάρ και ο Ζαν Κοκτώ την λατρεύουν και της αφιερώνουν άρθρα.

Το 1959 η Μπαρντό θα γυρίσει το φιλμ «Η Μπαμπέτ Πάει στον Πόλεμο» και θα απαιτήσει να συμπρωταγωνιστήσει, με τον Ζακ Σαριέ, με τον οποίο παντρεύτηκαν τον ίδιο χρόνο, ενώ θα χωρίσουν το 1962. Το 1960 η γέννηση του γιου της, Νικολά, θα γίνει παγκόσμιο γεγονός. Μάλιστα η Μπριζίτ Μπαρντό γεννά στο σπίτι της, καθώς είναι αδύνατο να βγει από εκεί, επειδή κάθε διέξοδος είναι μπλοκαρισμένη από δημοσιογράφους. «Περίμενα την ευλογημένη στιγμή που θα απαλλαγώ από αυτόν» θα πει αργότερα σε συνέντευξή της για τον γιο της - που τον έδιωξε και μεγάλωσε με τον πατέρα του - εξηγώντας ότι δεν ήταν έτοιμη να γίνει μητέρα. Λέγεται μάλιστα πως όταν ήταν 12 ετών, επισκέφθηκε τη διάσημη μητέρα του. Εκείνη ωστόσο τον έδιωξε γιατί όπως εξήγησε περίμενε καλεσμένους. Ο Νικολά γύρισε σπίτι κλαμένος. 

">https:="" www.iefimerida.gr="" zoi="" ...<="" a="">

Η φήμη της έχει εδραιωθεί και η συνέχεια έχει κάπως έτσι... Το Χόλιγουντ της κάνει εντυπωσιακές προτάσεις αλλά εκείνη αρνείται θέλοντας να παραμείνει «γαλλική αξία», οι παπαράτσι δεν την αφήνουν ποτέ ήσυχη και εκατομμύρια έντυπα στον κόσμο τυπώνονται με τη φωτογραφία της στο εξώφυλλο, ενώ αναρίθμητα άρθρα είτε την αποθεώνουν είτε την κατακρίνουν.

Στα 26α γενέθλιά της, κουρασμένη από τα εξαντλητικά γυρίσματα της ταινίας «Η αλήθεια», στεναχωρημένη από την διαρροή προσωπικών της θεμάτων και πιεσμένη από την φήμη που εξαπλώνεται σε τρομακτικό βαθμό, θα κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, πέφτοντας σε κώμα και θα επιζήσει από θαύμα.

Η αγάπη της για τα ζώα και οι επόμενοι γάμοι

To 1962 ξεκινά την πρώτη της μάχη υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων και γίνεται χορτοφάγος, ενώ ένα χρόνο αργότερα θα γυρίσει το αριστούργημα «Η περιφρόνηση» του Ζαν Λικ Γκοντάρ, που έμελλε να γίνει η καλύτερη ταινία της καριέρας της. Το 1966 ο Γερμανός πολυεκατομμυριούχος Γκούντερ Ζαχς της στέλνει μια πραγματική βροχή από ροδοπέταλα για να της εξομολογηθεί τον έρωτά του και να τη ζητήσει σε γάμο, ο οποίος θα γίνει στις 14 Ιουλίου στο Λας Βέγκας. Δύο χρόνια αργότερα θα χωρίσουν.

Το ειδύλλιο με τον Σερζ Γκενσμπούρ - όντας ακόμα παντρεμένη - θα την κάνει μούσα του και θα της γράψει δεκάδες τραγούδια, όπως και πολλοί άλλοι συνθέτες. Το 1968 ο Σαρλ Ντε Γκωλ δηλώνει πως η Μπριζίτ Μπαρντό φέρνει στη χώρα τόσο συνάλλαγμα, όσο και η αυτοκινητοβιομηχανία Renault. Μια καριέρα στην μουσική έχει ήδη ξεκινήσει...

Και ενώ κυκλοφορούν άλμπουμ της και πρωταγωνιστεί σε ταινίες όπως «Η ερωτιάρα», «Η λεωφόρος των λαθρεμπόρων» και «Δυο λησταρχίνες σαρώνουν το Γουέστ», το 1973 έχοντας ολοκληρώσει τα γυρίσματα για την τελευταία της ταινία, «Η γυμνή πριγκίπισσα» μετά από 21 χρόνια καριέρας, 50 ταινίες και 80 τραγούδια, μην αντέχοντας πλέον την υπερέκθεσή της στα μίντια και το σινεμά, η Μπριζίτ Μπαρντό αποσύρεται οριστικά από τα καλλιτεχνικά δρώμενα και αποφασίζει να αφοσιωθεί στην υπεράσπιση των ζώων. Το 1986 ιδρύει το Ίδρυμα Μπριζίτ Μπαρντό, έναν οργανισμό για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων, το οποίο χρηματοδοτεί και η ίδια βγάζοντας σε δημοπρασία διάφορα προσωπικά της αντικείμενα και κοσμήματα.

16 Αυγούστου του 1992, η διάσημη ηθοποιός παντρεύεται για τέταρτη φορά στη Νορβηγία τον Μπερνάρ ντ’ Ορμάλ, ένα βιομήχανο, με τον οποίο ζει στο Σαιν Τροπέ. 

Τα βραβεία και η δράση της

Το 1993 απονέμεται για πρώτη φορά στο Χόλιγουντ το Διεθνές Βραβείο Μπριζίτ Μπαρντό, το οποίο τιμά κάθε χρόνο το καλύτερο ρεπορτάζ που σχετίζεται με ζώα και το 2001 η οργάνωση PETA της απονέμει το «Ανθρωπιστικό Βραβείο» σαν αναγνώριση των αγώνων της υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων, και κυρίως για την προσπάθειά της για την προστασία της φώκιας.

Τα επόμενα χρόνια της ζωής της... η διάσημη Μπεμπέ, κυκλοφορεί  το βιβλίο Un cri dans le silence, όπου εκφράζει το σύνολο των προσωπικών της ιδεών για τη ζωή, μερικές από τις οποίες αντιπροσωπεύουν ανοιχτά ακροδεξιές απόψεις, μποϊκοτάρει νοτιοκορεάτικα προϊόντα ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την κατανάλωση του κρέατος σκυλιών και γατιών στη Νότια Κορέα, καταπιάνεται με την «σεξουαλική ασυδοσία της κοινωνίας», καταδικάζει τα gay pride, καταδικάζεται με την κατηγορία ότι προέβη σε δηλώσεις που υποκινούν το ρατσιστικό μίσος, επειδή καταδίκαζε μια μουσουλμανική τελετή στην οποία σφάζονται ζώα και εκφράζει την άποψη ότι οι μουσουλμάνοι εξαπλώνονται ταχύτατα στη Γαλλία και επιθυμούν να επιβάλλουν τον τρόπο ζωής και τις αντιλήψεις τους στο γενικότερο πληθυσμό.

Έχοντας ζήσει μια ζωή που ισούται με δέκα ζωές η Μπριζίτ Μπαρντό θα συνοψίσει την ζωή αυτή σε μια φράση: «Έχω υπάρξει πολύ ευτυχισμένη, πολύ πλούσια, πολύ όμορφη, πολύ διάσημη και πολύ δυστυχισμένη. Τα ζώα δεν με έχουν προδώσει ποτέ. Είναι εύκολα θηράματα, όπως ήμουν και εγώ σε όλη τη διάρκεια της καριέρας μου.